Kuran'da Oruç

Kuran'da oruç, orijinal metinde savm kökünde kullanılır. Bir ayette savm geçerken diğer ayette siyam geçer:

2 187 "Şafağın beyaz ve siyah ipliğini birbirinden ayırt edinceye kadar yiyin, için. Sonra geceye kadar SİYAMI tamamlayın."

19 26 "Ye, iç ve gözün aydın olsun. İnsanlardan birini görürsen, 'Ben Rahman için SAVM adadım. Bugün hiçbir insanla konuşmayacağım' de."

İşte bu iki ayette savm'ın manası kolayca ortaya çıkıyor. 2 187'de açıkça bağlamdan, yemeden feragat etme, 19 26'da ise konuşmaktan feragat edinme eylemi yer alıyor.

Savm, kelime kökü olarak; kaçınmak, feragat etmek, kendini tutmak manalarını verir. Kuran'da oruç yok diyen "müslümanlar" bu iki ayete salt bir şekilde oruç manasını verdikleri için iki ayeti birbiriyle çeliştiriyorlar. Oysa geldiği yere göre, konuşmadan feragat etmek/tumak veya yemeden feragat etmek/tutmak manasını verir.

İlgi çekici bir şekilde bu iki ayetin rakamları toplamı da aynı: 2 187: 2+1+8+7=18 19 26: 1+9+2+6=18 iki ayette savm/oruç 2 farklı manada kullanılıyor: 18+18+2=38(19x)

19, bir çok tartışmaya da açıklık getiriyor. Rabbimiz sayıları konuşturuyor, bu da bizim bu çağdaki testimiz...